Praca jubilera, złotnika jest ściśle związana z chemią. Wbrew pozorom nie polega tylko na sprawnym posługiwaniem się palnikiem czy innymi „sprytnymi narzędziami”. Podstawowymi związkami chemicznymi mającymi zastosowanie w pracowni złotniczej są między innymi: kwas siarkowy, solny oraz azotowy, a także boraks, węglan sodowy, salmiak saletra a nawet cyjanek potasu. Nie trudno się domyśleć, że praca złotnika wymaga nie tylko dobrej znajomości właściwości chemicznych wyżej wymienionych związków, ale też umiejętności przeprowadzania czasem dość skomplikowanych reakcji chemicznych. Wiąże się to oczywiście także z wiedzą na temat zapisywania reakcji chemicznych w postaci równań chemicznych.
Jednym z najistotniejszych rodzajów reakcji chemicznych przeprowadzanych w pracowni jubilerskiej oraz złotniczej jest rozpuszczanie. Np. za pomocą tzw. wody królewskiej (kwas solny zmieszany z kwasem azotowym w stosunku 3:1) rozpuszcza się złoto oraz platynę.
W złotnictwie często stosuje się także filtrowanie, sączenie, destylację oraz odparowywanie. Jak więc widać, praca złotnika jest dosyć szkodliwa, gdyż wiąże się między innymi z kontaktem z substancjami silnie żrącymi. Na przykład kwas solny działa bardzo szkodliwie na drogi oddechowe (dlatego przechowuje się go w szklanych naczyniach). Cóż więc się dziwić, że usługi jubilera są cenione? Oczywiście temat związków chemicznych stosowanych w pracowniach złotniczych dopiero dotknęliśmy. W innych postach zajmiemy się kwestią poszczególnych związków.